ENGLISH # The Little Pianist 02

By Brij Kothari

There was once a little boy named Azul. He loved to play the piano and dreamed of becoming a pianist some day. Every Sunday, Azul went to his piano class, and practiced every night at home, just before going to bed. Azul became good at it because he was so sincere. He would forget to brush his teeth but would never forget to practice playing the piano!

 

One day, Vicki, his piano teacher told him, “Azul, you will perform tomorrow in front of a large audience. You are getting to be quite the pianist! Your fingers move like a squirrel on the piano keys. But there is something missing.” “What is it?” Azul just had to know. He really… really wanted to be, not just a good pianist, but a great pianist. Vicki smiled. She whispered into Azul’s ear a piano teacher’s secret. “Play with your heart, not with your fingers.”

 

As always, Vicki pulled out her box of stickers. Azul held out his hand and Vicki stuck on it, a gorgeous sticker of a butterfly. “There, think of this butterfly when you want to play with your heart,” she said.

 

That day, when all the children played in the park, Azul just stared at his butterfly. He wondered, “I can play with my fingers because I can move them. I can touch the piano keys. How can I play with my heart? I can’t even see my heart.” For the first time, in a long time, Azul went to bed without playing the piano.

The night before his performance, he did not practice because he did not know how to play with his heart! When Azul woke up, he looked for the butterfly sticker. Oh no! The sticker was gone too! Now Azul was nervous. Really nervous… He tried playing the piano, but his fingers would just not move! However, that did not stop the clock from ticking. Soon it was performance time.

The piano was in the middle of a round stage, surrounded by rows of people. Azul walked onto the stage, sat on the piano bench and closed his eyes for a second. Remembering Vicki’s words, he thought of the butterfly. In the quiet of the auditorium, Azul heard the flutter of wings. A butterfly sat on his shoulder and started to hum a tune. His fingers began to move by themselves. His heart began to play the butterfly’s song.

 

THE END

© 2015 soykance. All Rights Reserved.

www.soykance.wix.com

< TURKISH >   Only Turkish >>>

 

 TURKISH # The Little Pianist 02

Brij Kothari tarafından

Azul adlı küçük bir çocuk bir kez oldu. O piyano çalmayı sevdi ve bir gün bir piyanist olmayı hayal etti. Her Pazar, Azul piyano sınıfına gitti ve sadece yatmadan önce, evde her gece pratik yaptı. O kadar içten olduğu için Azul için iyi oldu. O dişlerini fırçalamayı unuttu ama piyano çalmayı pratik asla  unutmadı!

Bir gün, Vickinin piyano öğretmeni "Azul büyük bir seyirci önünde yarın konser gerçekleştireceksin"dedi. Sen iyi  piyanist olmak için eğitim alıyorsun! Parmaklarınız piyano tuşlarında bir sincap gibi hareket ettirmelisin. Ama eksik bir şey var." " Bunu nedir? " Azul sadece düşünmek zorunda kaldı. O gerçekten ... gerçekten iyi bir piyanist değil, ama büyük bir piyanist olmak istiyordu. Vicki gülümsedi. Piyano öğretmeni Azul'un kulağına bir sır fısıldadı. "Parmaklarınla değil, kalbinle çalmalısın."

Her zaman olduğu gibi, Vicki çıkartmalar onu kutusunu çıkardı. Azul elini uzattı ve Vicki, bunun üzerine bir kelebek muhteşem bir etiket sıkışmış. "Eğer kalbinle oynamak istediğinizde Orada, bu kelebeğin düşünüyorum" dedi.

Tüm çocuklar parkta oynadığı zaman o gün, Azul sadece  kelebek baktı. O taşıyabilirsiniz çünkü benim parmak ile oynayabilirsiniz, "merak etti. Ben piyano tuşları dokunabilirsiniz. Nasıl kalbimle oynayabilir? Hatta benim kalbimi göremiyorum. "İlk defa, uzun bir süre, Azul piyano çalmaya olmadan yatağa gitti.

Onun kalbi ile nasıl oynandığını bilmiyordum çünkü onun performansı gece önce o uygulama yoktu! Azul uyandığında, o kelebek etiket için baktım. Oh hayır! Etiket de gitmişti! Şimdi Azul gergindim. Gerçekten sinir ... O piyano çalmaya çalıştı, ama parmakları sadece hareket olmaz! Ancak, bu işaretleyerek gelen saati durmadı. Yakında performans zamanıydı.

Piyano insanların sıraları ile çevrili yuvarlak sahnenin ortasında oldu. Azul, sahneye yürüdü piyano bankta oturdu ve bir saniye gözlerini yumdu. Vicki sözlerini hatırlayarak, o kelebek düşündüm. Oditoryum sessizliğinde, Azul kanat flutter duydum. Bir kelebek omzuna oturdu ve bir melodi mırıldanmaya başladı. Parmakları kendileri tarafından hareket etmeye başladı. Kalbi kelebeğin şarkıyı çalmaya başladı.

Piyano insanların sıraları ile çevrili yuvarlak sahnenin ortasında oldu. Azul, sahneye yürüdü piyano bankta oturdu ve bir saniye gözlerini yumdu. Vicki sözlerini hatırlayarak, o kelebek düşündüm. Oditoryum sessizliğinde, Azul kanat flutter duydum. Bir kelebek omzuna oturdu ve bir melodi mırıldanmaya başladı. Parmakları kendileri tarafından hareket etmeye başladı. Kalbi kelebeğin şarkıyı çalmaya başladı.

THE END

© 2015 soykance. All Rights Reserved.

www.soykance.wix.com

< ENGLISH >  Only English >>>